Մինչդեռ գրպաններուս մեջ տաք տաք շագանակ
էի լեցուցեր
որ տեղ մը նստինք ուտենք միասին
Շագանակ մը դուն - շագանակ մը ես
Դուն դէմս չելար -
Ուսիս ունէի մինչդեռ զոյգ հրացան
- փամփուշտ բաւարար -
Որ ելլենք նապաստակ որսանք միասին
Նապաստակ մը դուն - նապաստակ մը ես
Դուն դէմս չելար -
Մինչդեռ մտքիս մէջ ինչեր չունէի
քեզի պատմելիք
որ ըսեմ - ըսես - խնդանք միասին
Խեղկատակ մը դուն – եղկատակ մը ես
Դուն դէմս չելար -
Շագանագները պաղեցան արդէն
ու նապաստակները արձակ համարձակ
կը տապլտկին մարգագետնին մէջ -
Իսկ թէ պատմելիք ինչեր ունէինք
Գաղթեր են երկչոտ թռչուններու պէս
Ծիծեռնակ մը հոս - ծիծեռնակ մը հոն:
You didn’t meet me
Though I had filled my pockets
With hot-hot chestnuts
So we could sit somewhere
And eat them together
A chestnut for me–a chestnut for you
You didn’t meet me
Though I carried on my shoulder
A pair of rifles and enough cartridges
To go hunting together for rabbits
A rabbit for me–a rabbit for you
You didn’t meet me
Though I had such things in my head
To tell you
I could tell you this–you could tell me that
We could laugh together
Me, a clown–you, a clown
You didn’t meet me
The chestnuts have chilled
And the rabbits free and fearless
Gambol in the meadow
And all that we had to tell each other
Fled like shy birds
A swallow here–a swallow there
Zahrad
Անիիի, մեկը կլինի, ում հետ շագանակներ կառնենք, ու շագանակ մը ես , շագանակ մը ինքը կլինի :))))
ReplyDeleteThat simplicity and beauty!. Too bad Armenian literature is so unknown, at least in Spain is unknown. I think it was the Armenian-American writer William Saroyan who said: ¨ I would like to see any world power to end this race, this tribe of little people, whose battles have always been Cobate and lost, whose structures have collapsed, whose literature has not been read, or heard his music, and prayers have been answered. Upstair!, destroy Armenia, to see if you can!. Cast into the wilderness!, burn their homes and churches, to see if then you do not smile or sing or pray, as when two of them meet anywhere in the world, there stands a new Armenia ¨
ReplyDelete